کد مطلب:124484 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117
فضیلت برآوردن حاجت مؤمن
[15]-380- ابن عساكر با سند خود از ابوحمزه ی ثمالی، از امام سجاد علیه السلام نقل كرده است:
[امام] حسن علیه السلام طواف كعبه می كرد كه مردی نزد او آمد و گفت:ای ابامحمد! با من بیا
[ صفحه 299]
برای كاری كه دارم نزد فلانی برویم. پس آن حضرت طواف را رها كرد و با او رهسپار شد و چون رفت [و برگشت]، شخصی كه به آن مرد درخواست كننده حسد می ورزید، نزد آن حضرت آمد و گفت:ای ابامحمد! آیا طواف را رها كردی و برای كار فلانی رفتی؟ فرمود:چرا نروم در حالی كه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:«هر كس كه برای انجام نیاز برادر مسلمان خود برود و نیاز او برآورده شود، یك حج و یك عمره در نامه ی عمل او نوشته خواهد شد، و اگر نیاز او برآورده نشود، یك عمره نوشته خواهد شد». بنابراین، من یك حج و یك عمره به دست آوردم و به طواف خود برگشتم. [1] .
[16]-381- دیلمی از ابن عباس روایت كرده است:
من در خدمت حسن بن علی علیه السلام - كه در مسجدالحرام، معتكف و مشغول طواف بود - بودم كه یك نفر از شیعیان آمد و گفت:ای فرزند رسول خدا! فلانی از من طلب دارد، اگر مصلحتی بدانی آن را از جانب من بپرداز. آن حضرت فرمود:سوگند به پروردگار این خانه! چیزی ندارم. او عرض كرد:اگر مصلحت بدانی از او بخواه كه به من مهلت دهد؛ او مرا به زندان تهدید كرده است. پس طواف را قطع كرد و با او به راه افتاد، عرض كردم:ای فرزند رسول خدا! آیا فراموش كرده ای كه معتكفی؟ فرمود:نه، و لكن از پدرم شنیدم كه فرمود:از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم كه فرمود:«هر كس حاجتی از برادر مؤمن خود را برآورد، همچون كسی است كه نه هزار سال، خدا را با روزه داری و شب زنده داری عبادت كرده باشد». [2] .
[17]-382- صدوق رحمه الله نقل كرده است:
میمون بن مهران گفت:نزد حسن بن علی علیه السلام [كه در مسجد معتكف بود] نشسته بودم كه مردی آمد و گفت:ای فرزند رسول خدا! فلانی از من طلبی دارد و می خواهد زندانم كند. فرمود:به خدا! مالی ندارم تا از جانب تو بپردازم. پس با آن حضرت سخنی گفت [كه نفهمیدم]، و آن حضرت كفش خود را پوشید [كه برود]، من عرض كردم:ای فرزند رسول خدا! آیا فراموش كرده ای كه معتكفی؟ فرمود:فراموش نكرده ام، و لكن از پدرم
[ صفحه 300]
شنیدم كه از رسول خدا نقل كرد كه فرمود:«هر كس در برآوردن نیاز برادر مسلمان خود بكوشد، گویی كه نه هزار سال با روزه داری و شب زنده داری خدا را عبادت كرده است». [3] .
[18]-383- ابن ابی جمهور می گوید:مولای ما [امام] حسن علیه السلام فرمود:
هر گاه اعتكاف، و تلاش در برآوردن نیازهای برادران، با هم تعارض كنند، ما برآوردن نیازهای آنان را بر اعتكاف، مقدم می داریم. [4] .
[19]-384 - یعقوبی می گوید:
از [امام] حسن علیه السلام پرسیدند:زندگانی چه كسی بهتر است؟ فرمود:كسی كه مردم را در زندگانی خود سهیم كند. و پرسیدند:زندگانی چه كسی بدترین است؟ فرمود:كسی كه در [سایه ی] زندگی او، هیچ كسی زندگی نكند. [5] .
[امام] حسن علیه السلام طواف كعبه می كرد كه مردی نزد او آمد و گفت:ای ابامحمد! با من بیا
[ صفحه 299]
برای كاری كه دارم نزد فلانی برویم. پس آن حضرت طواف را رها كرد و با او رهسپار شد و چون رفت [و برگشت]، شخصی كه به آن مرد درخواست كننده حسد می ورزید، نزد آن حضرت آمد و گفت:ای ابامحمد! آیا طواف را رها كردی و برای كار فلانی رفتی؟ فرمود:چرا نروم در حالی كه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:«هر كس كه برای انجام نیاز برادر مسلمان خود برود و نیاز او برآورده شود، یك حج و یك عمره در نامه ی عمل او نوشته خواهد شد، و اگر نیاز او برآورده نشود، یك عمره نوشته خواهد شد». بنابراین، من یك حج و یك عمره به دست آوردم و به طواف خود برگشتم. [1] .
[16]-381- دیلمی از ابن عباس روایت كرده است:
من در خدمت حسن بن علی علیه السلام - كه در مسجدالحرام، معتكف و مشغول طواف بود - بودم كه یك نفر از شیعیان آمد و گفت:ای فرزند رسول خدا! فلانی از من طلب دارد، اگر مصلحتی بدانی آن را از جانب من بپرداز. آن حضرت فرمود:سوگند به پروردگار این خانه! چیزی ندارم. او عرض كرد:اگر مصلحت بدانی از او بخواه كه به من مهلت دهد؛ او مرا به زندان تهدید كرده است. پس طواف را قطع كرد و با او به راه افتاد، عرض كردم:ای فرزند رسول خدا! آیا فراموش كرده ای كه معتكفی؟ فرمود:نه، و لكن از پدرم شنیدم كه فرمود:از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم كه فرمود:«هر كس حاجتی از برادر مؤمن خود را برآورد، همچون كسی است كه نه هزار سال، خدا را با روزه داری و شب زنده داری عبادت كرده باشد». [2] .
[17]-382- صدوق رحمه الله نقل كرده است:
میمون بن مهران گفت:نزد حسن بن علی علیه السلام [كه در مسجد معتكف بود] نشسته بودم كه مردی آمد و گفت:ای فرزند رسول خدا! فلانی از من طلبی دارد و می خواهد زندانم كند. فرمود:به خدا! مالی ندارم تا از جانب تو بپردازم. پس با آن حضرت سخنی گفت [كه نفهمیدم]، و آن حضرت كفش خود را پوشید [كه برود]، من عرض كردم:ای فرزند رسول خدا! آیا فراموش كرده ای كه معتكفی؟ فرمود:فراموش نكرده ام، و لكن از پدرم
[ صفحه 300]
شنیدم كه از رسول خدا نقل كرد كه فرمود:«هر كس در برآوردن نیاز برادر مسلمان خود بكوشد، گویی كه نه هزار سال با روزه داری و شب زنده داری خدا را عبادت كرده است». [3] .
[18]-383- ابن ابی جمهور می گوید:مولای ما [امام] حسن علیه السلام فرمود:
هر گاه اعتكاف، و تلاش در برآوردن نیازهای برادران، با هم تعارض كنند، ما برآوردن نیازهای آنان را بر اعتكاف، مقدم می داریم. [4] .
[19]-384 - یعقوبی می گوید:
از [امام] حسن علیه السلام پرسیدند:زندگانی چه كسی بهتر است؟ فرمود:كسی كه مردم را در زندگانی خود سهیم كند. و پرسیدند:زندگانی چه كسی بدترین است؟ فرمود:كسی كه در [سایه ی] زندگی او، هیچ كسی زندگی نكند. [5] .
[1] تاريخ ابن عساكر (ترجمة الامام الحسن عليه السلام):151، ح 253.
[2] اعلام الدين:442.
[3] من لا يحضره الفقيه 189:2، ح 2108.
[4] عوالي اللئالي 39:1، ح 26.
[5] تاريخ يعقوبي 135:2.